«Από την χαραυγή του χρόνου
τα Αιθέρια Έλαια θεράπευαν τον άνθρωπο…»
René-Maurice Gattefosse
Η Τέχνη της χρήσης των Αιθερίων Ελαίων περιλαμβάνει τη γνώση για τα Αιθέρια Έλαια και τους τρόπους που μπορούν να χρησιμοποιηθούν, μέσα από δύο μεγάλες κατηγορίες:
– την Αρωματοθεραπεία, που μέσα από τις μεθόδους της στοχεύει στην προαγωγή της υγείας και της ευεξίας, και
– την Κοσμητική με την χρήση των Αιθερίων Ελαίων για την παραγωγή προϊόντων φροντίδας της ομορφιάς, όπου ταξινομείται και η Αρωματοποιία.
Οι μέθοδοι χρήσης των Αιθέριων Ελαίων στην Αρωματοθεραπεία χωρίζονται σε εξωτερική χρήση και εσωτερική χρήση ή λήψη. Και στις δύο περιπτώσεις, αλλά ιδιαίτερα στη δεύτερη χρειάζεται μεγάλη προσοχή στην ποιότητα, τα χαρακτηριστικά και την ποσότητα των Αιθέριων Ελαίων που χρησιμοποιούνται.
Στην εξωτερική χρήση συγκαταλέγονται:
– το Μασάζ,
– οι Εισπνοές,
– τα Μπάνια,
– τα Επιθέματα,
– οι Πλύσεις, και
– οι Ψεκασμοί
Το Μασάζ ως βασική εφαρμογή της Θεραπευτικής Αρωματοθεραπείας έχει πολλαπλά οφέλη:
– βελτιώνει και ενυδατώνει την επιδερμίδα σε επιφανειακό και βαθύτερο επίπεδα,
– αυξάνει τον βαθμό απορρόφησης των Αιθέριων Ελαίων εξαιτίας της θερμότητας που παράγεται μέσα από ποικίλες τεχνικές τριβής,
– απαλύνει ή εξαλείφει τις μυοσκελετικές ενοχλήσεις τονώνει τόσο το νευρικό σύστημα, όσο και την κυκλοφορία του αίματος και της λέμφου,
– οδηγεί τον δεχόμενο σε βαθιά χαλάρωση και αίσθημα ευεξίας.
Διαρκεί περίπου 1 ώρα, και γίνεται με τον δεχόμενο ξαπλωμένο σε κρεβάτι μασάζ. Σε ειδικές περιπτώσεις γίνεται σε καρέκλα μασάζ.
Η ιστορία της Αρωματοθεραπείας
Ο άνθρωπος χρησιμοποιεί τα Αιθέρια Έλαια από πολύ παλιά, ήδη από το 3.000 π.Χ. και καταγραφές για τη χρήση τους βρίσκονται σε όλο τον κόσμο, (Ασσυρία, Βαβυλωνία, Φοινίκη, Ελλάδα, Ρώμη, Περσία, Αίγυπτο, Ινδία, κ.ά.), σε:
– παραδοσιακές μεθόδους θεραπείας,
– θρησκευτικές, εξαγνιστικές και ταφικές τελετές,
– στη φαρμακολογία, και
– στην αρωματοποιία
Ο Πέρσης γιατρός Αβικένας, το 980 μ.Χ., τελειοποίησε τον αποστακτήρα, τη συσκευή απόσταξης των Αιθέριων Ελαίων, γεγονός που συντέλεσε στην ευρύτερη χρήση και τη διάδοσή τους. Βότανα, μπαχαρικά, ρετσίνια και αρωματικά κεριά καλλιεργούνταν και χρησιμοποιούνταν από τον Μεσαίωνα στην Ευρώπη, ακόμη και σαν φυλαχτά για προστασία από τους λοιμούς που μάστιζαν τότε την ανθρωπότητα.
Από την Αναγέννηση και μετά, η χρήση των Αιθέριων Ελαίων είναι πλέον πολύ διαδεδομένη ενώ, από το τέλος του 19ου αιώνα, δηλαδή στην αρχή της βιομηχανικής επανάστασης, τα δραστικά συστατικά τους που είχαν απομονωθεί εργαστηριακά, αρχίζουν να παράγονται συνθετικά για να είναι πιο φτηνά και ομοιογενή. Ετσι όμως, ισχυροποιείται η δράση τους και αυξάνονται οι παρενέργειές τους.
Ο Gatefosse, ως πρωτοπόρος του ενδιαφέροντος που αναβιώθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα για τις φυσικές θεραπείες, ασχολήθηκε συστηματικά με τα Αιθέρια Ελαία και την ανάλυση των δραστικών συστατικών τους. Έτσι θεωρήθηκε ο πατέρας της σύγχρονης την Αρωματοθεραπείας, που σήμερα συγκαταλέγεται στις Ολιστικές και Συμπληρωματικές αγωγές υγείας.
Τα Αιθέρια Έλαια
Τα Αιθέρια Ελαία εξάγονται από το αρωματικό μέρος των φυτών. Για τα ίδια τα φυτά είναι χρήσιμα δηλητήρια που τα προφυλάσσουν από παράσιτα και ζιζάνια έλκοντας συγχρόνως τα έντομα με σκοπό τη γονιμοποίηση.
Τα Αιθέρια Ελαία είναι:
– πτητικά και κατατάσσονται σε υψηλές, μεσαίες και χαμηλές νότες ανάλογα με την ταχύτητα εξάτμισής τους
– σε κάθε φυτό περιέχονται σε διαφορετική ποσότητα και σε κάποια καθόλου
– εκκρίνονται σε διαφορετικά σημεία του φυτού (φλοιό, ρίζες, σπόρους, πέταλα, φύλλα)
– αποτελούνται από πολλές οργανικές ενώσεις
– είναι εύφλεκτα
– αλλοιώνονται και ταγγίζουν από την θερμοκρασία (ζέστη) και το φως
– διαλύονται μερικώς στο νερό και εντελώς σε λάδια, λίπη και στους οργανικούς διαλύτες όπως είναι το οινόπνευμα, η βενζίνη κ.ά.
– μπορεί να είναι ΤΟΞΙΚΑ σε διαφορετικό βαθμό το καθένα.
Οι τρόποι παρασκευής τους είναι η Έκθλιψη, ο Εμπλουτισμός, η Εκχύλιση, και η Απόσταξη.
Οι οδοί μεταφοράς των Αιθέριων Ελαίων στο εσωτερικό του οργανισμού είναι:
– η Aναπνευστική
– η Eπιδερμίδα και τα τριχοειδή αιμοφόρα αγγεία της
– οι Βλεννογόνοι
– η Πεπτική
Τα Αιθέρια Ελαία χρησιμοποιούνται πάντα υπό διάλυση σε ποσοστό καθαρότητας 15% περίπου, μέσα σε Φυτικά Λάδια (γλυκό Αμυγδαλέλαιο, Σταφυλοκουκουτσέλαιο, Δαφνέλαιο, Λάδι Καλέντουλας, Αβοκάντο, κ.ά.), σε Διαλύτες (Οινόπνευμα, κ.ά.), και σε Νερό (Συσκευές αρωματισμού του χώρου, Νεφελοποιητές, κ.ά.)
Τα Αιθέρια Ελαία που θα χρησιμοποιηθούν καθώς και και η μέθοδος εφαρμογής τους επιλέγονται με βάση τις ιδιότητες τους, τα ιδιοσυγκρασιακά χαρακτηριστικά και τη γενική κατάσταση της υγείας του δεχόμενου, και φυσικά, το παρόν πρόβλημά του. Συνήθως σε μια εφαρμογή συνδυάζονται από 2 ως 5 Αιθέρια Ελαία, και στο συνδυασμό αυτό αξιολογείται ο “Βαθμός Συνεργίας” τους, δηλαδή το «ταίριασμά» τους και το πώς αυτό το ταίριασμα αυξάνει ποσοτικά και ποιοτικά την επίδρασή τους.
Η Αρωματοθεραπεία είναι Ολιστική προσέγγιση γιατί αντιλαμβάνεται τον άνθρωπο ενιαία και διαδραστικά τόσο ως προς τις σωματικές και τις ψυχικές του λειτουργίες, όσο και ως προς το περιβάλλον του.
Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στις επιδράσεις που έχει στον ψυχισμό, μέσα από τη διείσδυση των Αιθέριων Ελαίων δια μέσου της όσφρησης, της αρχαιότερης αίσθησης του ανθρώπου.
Η Αρωματοθεραπεία συγκαταλέγεται στις Συμπληρωματικές Αγωγές Υγείας γιατί δεν υποκαθιστά τη ιατρική βοήθεια, αλλά μπορεί να συνεισφέρει πολλά παράλληλα με αυτή, στην ποιότητα ζωής και κυρίως στην πρόληψη των προβλημάτων υγείας.