Όπως όλοι μας πάνω-κάτω, από τον Μάρτιο του 2020 μέχρι σήμερα, τέλος Αυγούστου 2021, έχω βιώσει την εμφάνιση και πανδημία του ιού covid-19 σε όλο το ορατό φάσμα της ζωής μου: στην απομάκρυνση από αγαπημένα πρόσωπα, στον περιορισμό των δραστηριοτήτων μου, στο αίσθημα απειλής και κινδύνου για τη ζωή τη δική μου, των φίλων και όλων των ανθρώπων σε όλο τον πλανήτη, στη συνεχή προσπάθεια για την εξασφάλιση συνθηκών υγιεινής προς αποφυγή μόλυνσης και μετάδοσης, στην ενδελεχή ανάλυση της πληροφόρησης σχετικά με τα επιστημονικά δεδομένα, στη στενοχώρια για τους νοσούντες μεταξύ των οποίων κάποιοι έφυγαν και φεύγουν, στον θαυμασμό για τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό που δίνουν μέχρι σήμερα αυτόν τον απίστευτο αγώνα, στον περιορισμό ή την απαγόρευση άσκησης της δουλειάς μου, και πολλά ακόμη που διαρκώς ξεπροβάλλουν και εξελίσσονται…
Η εμφάνιση του εμβολίου και η εξασφάλιση της διαθεσιμότητας του μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες, ομολογώ ότι, αν και δεν ήταν το δώρο που θα παράγγελνα στον άγιο Βασίλη, φάνηκε σαν τις πρώτες αχνές ακτίνες ενός όμορφου ήλιου αισιοδοξίας που έχω την τύχη να απολαύσω ζώντας σ΄ αυτήν την εποχή. Μια εποχή που οι επιστήμες, μεταξύ αυτών και η ιατρική σε όλο της το φάσμα, εργαστηριακό, ερευνητικό και κλινικό, έχουν προχωρήσει μοναδικά στην ιστορία!
Διερωτήθηκα αν με φοβίζουν οι άμεσες ή έμμεσες επιδράσεις του στον οργανισμό μου, αν πράγματι το χρειάζομαι ή αν θα μπορούσε από μόνος του ο οργανισμός μου να αντεπεξέλθει ικανοποιητικά σε μια ενδεχόμενη νόσηση από τον ιό, αν η επιλογή να το κάνω αφορά μόνο εμένα ή και το σύνολο, και ακόμη, αν θα μου προσέφερε κάτι πέρα από την προστασία από την ασθένεια. Τέλος, διερωτήθηκα για το πώς μπορώ να εντάξω αρμονικά την επιλογή αυτή στη νοοτροπία και την υπόστασή μου ως ολιστικής-εναλλακτικής θεραπεύτριας για τα τελευταία 25 χρόνια τουλάχιστον.
Ίσως αυτή η τελευταία διερώτηση να ήταν και η πιο σημαντική, ωστόσο τελικά αποδείχτηκε η πιο απλή, αφού κάθε θεραπευτική προσέγγιση ή μέθοδος ενέχει κάποια πρωταρχικά χαρακτηριστικά που είναι κοινά σε όλες: κοιτώντας πέρα από τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της, οφείλει να αξιολογήσει και να αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα υγείας μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο συνθηκών που αυτό βιώνεται τη δεδομένη στιγμή από το άτομο – και εν προκειμένω και ιδιαίτερα σημαντικό – από την (παγκόσμια) κοινωνία. Μπορεί ακόμη και να αντιστραφεί ή να διαφοροποιηθεί πλήρως μια θεραπευτική στρατηγική, αν κριθεί αναγκαίο για το όφελος του θεραπευόμενου και σε συνεννόηση μαζί του, και ο θεραπευτής καλείται να είναι επαρκώς ανοιχτός και ενημερωμένος, έτσι ώστε να είναι σε θέση να δράσει κατά το δυνατό έγκαιρα και αποτελεσματικά.
Σχετικά με την αμφιβολία ενός τόσο σύντομα παρασκευασμένου εμβολίου, πάλι η απάντηση ήταν απλή: είναι ταυτόσημα με τη ζωή, τον πολιτισμό και την επιστήμη, η αναγκαιότητα, το άγνωστο, το λάθος, η εξέλιξη, η αναίρεση, η ανατροπή, και…ο φόβος. Έτσι ζούμε, έτσι πορευόμαστε.
Επιπλέον και εξίσου σημαντικό, τα εμβόλια, ως μέθοδος αντιμετώπισης λοιμώξεων, έχουν ερευνηθεί και χρησιμοποιηθεί ήδη από τα πολύ παλιά χρόνια από τις γνωστές ιατρικές παραδόσεις και προσεγγίσεις στον κόσμο, και κατεξοχήν ενέχουν τη νοοτροπία της προληπτικής ιατρικής, η οποία υποστηρίζεται από όλες τις ολιστικές, συμπληρωματικές και εναλλακτικές θεραπευτικές ειδικότητες, όπως αυτές που ασκώ.
Αν μάλιστα σκεφτώ τον εαυτό μου ως μέλος της παγκόσμιας κοινωνίας, η επιλογή του να κάνω το εμβόλιο επισφραγίζει μια υγιή σωματικά και ψυχικά συνύπαρξη μέσα σ’ αυτή, και αναγνωρίζει τη σημαντικότητα του παρόντος για την έμπρακτη υποστήριξη της ζωής συνολικά.
Και εν ολίγοις, πρακτικά σκεπτόμενη, το να εμβολιαστώ θα με επανασυνέδεε σε μεγάλο βαθμό με τα αγαπημένα πρόσωπα, τις δραστηριότητες και τη δουλειά μου, προσφέροντας και στους γύρω μου το μέρος της προστασίας που μου αναλογεί ως κοινωνικά υπεύθυνου ατόμου.
Η αγάπη και ο θαυμασμός για την παράδοση και την επιστήμη κάθε εποχής και καταγωγής δεν ήταν αμελητέα για την απόφασή μου, και εύχομαι η δύσκολη περιπέτεια του covid19 να τελειώσει σύντομα και να αναδείξει και κάτι από το θετικό της πρόσωπο σε όλους μας.
Στις 21 Ιουλίου ολοκλήρωσα τον εμβολιασμό μου με mRNA εμβόλιο, ενώ συνεχίζω να κάνω τακτικά rapid/self tests.
Παράλληλα, διατηρώ σταθερά όλες τις αναγκαίες προφυλάξεις και συνθήκες υγιεινής, τόσο στην άσκηση της δουλειάς μου όσο και στην προσωπική μου ζωή, με τη χρήση της μάσκας, το πλύσιμο των χεριών, και την αξιολόγηση του χώρου και της δραστηριότητας στα οποία θα βρεθώ και θα συμμετέχω.
Δέχομαι για συνεδρίες κάθε άνθρωπο, εμβολιασμένο ή μη, με την προϋπόθεση ότι φοράει μάσκα, τηρεί τα προβλεπόμενα μέτρα υγιεινής και δεν έχει κανένα σύμπτωμα σχετικό με τον ιό covid19.
Μαρία Γρυλλάκη